De relatie tussen magnetische ringkleur en materiaal | BETER WORDEN

De meeste magnetische ringen moeten worden geverfd om het onderscheid te vergemakkelijken. Over het algemeen onderscheiden ijzerpoederkernen zich door twee kleuren, zoals rood / transparant, geel / rood, groen / rood, groen / blauw en geel / wit, mangaankernringen zijn over het algemeen groen geverfd, ijzer, silicium en aluminium zijn over het algemeen allemaal zwart , enzovoort. In feite heeft de kleur van de magnetische ring na het bakken niets te maken met het verven van de verf na het spuiten, het is gewoon een afspraak in de industrie. Groen staat bijvoorbeeld voor een ring met een hoge magnetische geleidbaarheid; tweekleurig staat voor magnetische ring; zwart vertegenwoordigt ijzer-silicium-aluminium magnetische ring enzovoort.

Ring met hoge magnetische geleidbaarheid

Magnetische ringinductor , moet zeggen Ni-Zn-ferriet magnetische ring. Magnetische ringen zijn verdeeld in Ni-Zn en mn-Zn volgens materiaal. De permeabiliteit van Ni-Zn-ferrietringen varieert van 15 tot 2000. De meest gebruikte materialen zijn Ni-Zn-ferrieten met een permeabiliteit tussen 100 en 1000. Volgens de permeabiliteitsclassificatie worden Ni-Zn-ferrieten onderverdeeld in materialen met een lage permeabiliteit. De permeabiliteit van mn-Zn ferriet magnetische ringen is over het algemeen meer dan 1000, dus de magnetische ringen geproduceerd door mn-Zn ferrieten worden hoge geleidbaarheidsringen genoemd.

Ni-Zn-ferrietringen worden over het algemeen gebruikt voor anti-interferentie in allerlei soorten draden, printplaatuiteinden en computerapparatuur. Mn-Zn ferrietringen kunnen worden gebruikt om kernen, koppen en antennestaven van spoelen , transformatoren en filters te maken. In het algemeen geldt: hoe lager de doorlaatbaarheid van het materiaal, hoe groter het toepasbare frequentiebereik; hoe hoger de doorlaatbaarheid van het materiaal, hoe smaller het toepasbare frequentiebereik.

Magnetische ring met ijzeren poederkern

IJzerpoederkern is een populaire term voor magnetisch materiaal ijzeroxide, dat voornamelijk wordt gebruikt in elektrische circuits om het probleem van elektromagnetische compatibiliteit (EMC) op te lossen. In praktische toepassing zal een verscheidenheid aan andere stoffen worden toegevoegd volgens de verschillende filtervereisten in verschillende banden.

De vroege magnetische poederkern was een "gebonden" metalen zachte magnetische kern geperst door magnetisch poeder van een ijzer-silicium-aluminiumlegering. Dit soort ijzer-silicium-aluminium magnetische poederkern wordt vaak "ijzerpoederkern" genoemd. Het typische bereidingsproces is als volgt: het magnetische poeder van Fe-Si-Al-legering wordt afgeplat door middel van kogelfrezen en gecoat met een isolerende laag door chemische methode, vervolgens wordt ongeveer 15 gew.% bindmiddel toegevoegd, gelijkmatig gemengd, gevormd en gestold, en het product is gemaakt door warmtebehandeling (stressverlichting) na Z. Dit traditionele "ijzerpoederkern"-product werkt voornamelijk in 20kHz-poeder 200kHz. Omdat ze een veel hogere verzadigingsfluxdichtheid, betere DC-superpositiekarakteristiek, magnetostrictieve coëfficiënt bijna nul, geen ruis, goede frequentiestabiliteit en hoge prijs-prestatieverhouding hebben dan ferrieten die in dezelfde frequentieband werken, zijn ze veel gebruikt in elektronische componenten zoals hoogfrequente elektronische transformatoren. Hun nadeel is dat niet-magnetische vulstoffen niet alleen magnetische verdunning produceren, maar ook het fluxpad discontinu maken, en lokale demagnetisatie leidt tot een afname van de permeabiliteit.

De krachtige ijzerpoederkern die onlangs door Z is ontwikkeld, verschilt van de traditionele ijzer-silicium-aluminium magnetische poederkern, de gebruikte grondstof is geen gelegeerd magnetisch poeder, maar puur ijzerpoeder gecoat met een isolerende laag, en de hoeveelheid bindmiddel is zeer klein, dus de magnetische fluxdichtheid is sterk verbeterd. Ze werken in de midden- en lage frequentieband onder 5 kHz, meestal een paar honderd hertz, dat wil zeggen veel lager dan de werkfrequentie van Fe-Si-Al magnetische poederkern. De doelmarkt is het vervangen van de siliciumstaalplaat die in de motor wordt gebruikt vanwege het lage verlies, de hoge efficiëntie en het eenvoudig uit te voeren driedimensionaal ontwerp.

Fe-Si-Al magnetische ring

Fe-Si-Al magnetische ring is een van de magnetische ringen met een hoog gebruik. Simpel gezegd, Fe-Si-Al is samengesteld uit Al-Si-Fe en heeft een vrij hoge Bmax (Bmax is de gemiddelde Z grote fluxdichtheid op het dwarsdoorsnede-oppervlak van de kern.). Het kernverlies is veel lager dan dat van de ijzerpoederkern en hoge flux, heeft een lage magnetostrictie (laag geluidsniveau), is een goedkoop energieopslagmateriaal, heeft geen thermische veroudering, kan worden gebruikt om de ijzerpoederkern te vervangen en zijn prestaties is zeer stabiel bij hoge temperaturen.

Het belangrijkste kenmerk van Fe-Si-Al Z is dat het een lager verlies heeft dan een ijzerpoederkern en goede DC-voorspanningsstroomkenmerken heeft. De prijs is niet Z hoog, maar niet Z laag, vergeleken met ijzerpoederkern en ijzernikkel-molybdeen.

Fe-Si-Al magnetische poederkern heeft uitstekende magnetische eigenschappen, een laag vermogensverlies en een hoge fluxdichtheid. Het heeft een hoge betrouwbaarheid, zoals temperatuurbestendigheid, vochtbestendigheid en trillingsbestendigheid bij gebruik in het temperatuurbereik van -55C ~ +125C.

Tegelijkertijd is er een breed permeabiliteitsbereik van 60 tot 160 beschikbaar. Het is de beste keuze voor uitgangssmoorspoelen, PFC-inductoren en resonante inductoren van schakelende voedingen en heeft een hoge prestatie-tot-prijsverhouding.

Het bovenstaande is de introductie van de relatie tussen magnetische ringkleur en materiaal. Wilt u meer weten over inductoren, neem dan gerust contact met ons op.